Hayat, insanı her gün yeni bir sınava tabi tutar. Kimi zaman bu sınav, sabırla beklemeyi öğrenmek, kimi zaman da hakikat ile çıkarlar arasında bir seçim yapmaktır. Çünkü imtihan dediğimiz şey, sadece zorluklarla başa çıkmak değil; aynı zamanda, insanın vicdanı ile menfaatleri arasında verdiği kararlardır.
"İnsan, menfaatine sadık kaldıkça vicdanını yetim bırakır. (Çetin Ay)"
Modern dünyada bu seçimler daha da çetrefilli hale geliyor. Çünkü menfaat kavramı, artık sadece maddi kazanımları değil, statüyü, sosyal kabulü ve güç dengelerini de kapsıyor. Çoğu insan doğru olanı bildiği halde, menfaatleri uğruna bu doğruları görmezden gelebiliyor. Peki, insanın gerçek sınavı burada başlamıyor mu?
Ahlak ile menfaat çatıştığında, kim olduğumuz açığa çıkar. Bu yüzden, bireyin imtihanı, yalnızca doğruyu bilmek değil, onu hayata geçirebilme cesaretidir. Çünkü vicdan, yalnızca konuşmakla değil, suskunluk anlarında da kendini belli eder.
Doğru olanı yapmak, bazen kaybettirir gibi görünse de uzun vadede kazandıran tek şeydir. Çünkü menfaat uğruna eğilip bükülenler, zamanla kendilerini bile tanıyamaz hale gelir. Ama doğruların peşinden gidenler, en azından aynaya baktıklarında kendilerini yitirmediklerini bilirler.
Belki de insanın en büyük imtihanı, kendi içindeki bu terazide dengede kalabilmektir. Çünkü hayat, en nihayetinde, vicdanla kazanılan zaferlerin toplamıdır.
Sevilay AY
