Yalnızlık, bilindiği üzere bireyin diğer insanlar ile yeterince aidiyet, bağlılık ve samimiyet hissedememesi ile ortaya çıkan bir boşluk hissidir. Bireyin çevresinde bağ kuramadığı durumlarda görülebileceği gibi; bir romantik ilişkisi olan veya sosyal çevresi geniş kişilerde de sık sık görülebilmektedir. Elbette; bir insanın anlaşılmadığını hissetmesini sosyal ilişkilerini olumsuz etkilediğinden bireyin yalnızlık yaşaması mümkündür.
Anlaşmazlıklar yalnızlaşmaya neden olan anlaşılmamayı gündeme getirmektedir. En başta söylenecek şey bireyleri ortak paydada buluşturacak iletişim bilgilerinin yetersizliğinin varlığıdır. Başka bir deyişle, taraflar arasında ortak dil kullanılmadığında anlaşılmamaya bağlı olarak insanlar yalnızlaşabilmektedirler.
Tabii ki böyle bir sürecin yaşanmaması için ne yapılması gerektiğinin tartışılmasını zorunlu kılmaktadır. En başta söylenmesi gereken bu olay kültürleriyle ilgisi bulunmaktadır. Kültür çerçevesi içerisinde eğitim ayrı yeri ve önemi bulunmaktadır. Eğitimin niteliğinin ve niceliğinin artması yoluna gidilmesi bir çözüm olabilir. Çünkü tarafların ortak payda altında bir araya getirme şansı yüksek olacaktır.
Anlaşılmamak bireyin yalnızlaştırdığı gibi çevresine yabancılaştırmaktadır. Hem yalnızlık hem de yabancılaşma bir insan için en acı şeylerden biridir. Çünkü kişinin boşluk hissi yaşamasına neden olacaktır. Diğer taraftan, anlaşılmamak bir insanın aidiyet duygusunu erozyona uğratabilir. Böylece birey yalnızlık duygusu yaşamasınaneden olacaktır. Anlaşılmamak kişinin çevresine etki etme şansını azalatacağından yalnızlık yaşaması muhtemeldir. Burada da kişi özgüven sorunu büyük ihtimalle yaşayabilir.
Sonuç olarak; anlaşılmak bir ölçüde ortak dil kullanmaya ve bu alanı genişletmeye bağlıdır. Ortak dil yaratmada çağdaş eğitimden yararlanılabilir. Diğer taraftan belki en acı şeylerden birini yaşamaktadır, anlaşılmamakla, bu da yabancılaşmadır. Yine, Kişinin aidiyet duygusunun olmaması da yalnızlığın nedenlerinden biridir.
